THE LAST 10 YEARS – สุดท้ายและตลอดไป
— 8/10 —
สุข เศร้า ซึ้ง น้ำตาซึม ๆ แต่ไม่ถึงกับตับแตก
นานะ และเคนทาโร่ เคมีเข้ากันได้เป็นอย่างดี
หนังมีความเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ แต่ถูกร้อยเรียงได้อย่างวิเศษ
The Last 10 Years – สุดท้ายและตลอดไป คือหนังที่ดัดแปลงมาจากนิยายที่สร้างมาจากเรื่องจริงของ รุกะ โคซากะ เกี่ยวกับหญิงสาวที่พบว่าตัวเองเป็นโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษา เธอจะมีชีวิตอยู่ได้อีก 10 ปี จนเธอได้มาพบกับเพื่อนเก่า ชายผู้หมดกำลังใจในการใช้ชีวิตจนอยากฆ่าตัวตาย ทั้งเขาและเธอกลายเป็นแรงใจ กำลังใจ ให้กันและกันจนอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
สิ่งแรกที่น่าชื่นชมคือการถ่ายทำ เพราะหนังเรื่องนี้ใช้เวลา 1 ปีเต็มในการถ่ายทำกันเลยทีเดียว เพราะทีมงานอยากเก็บบรรยากาศทั้ง 4 ฤดูกาลเพื่อถ่ายทอดวันเวลาที่สองพระ-นางได้อาศัยอยู่ด้วยกัน เราจะได้เห็นทั้งดอกซากุระบานอย่างงดาม งานเทศกาลหน้าร้อน ใบไม้สีส้มที่ร่วงโปรยปราย และหิมะตก ที่แต่ละฤดูถูกบอกเล่าผ่านเรื่องราว สื่อสารห้วงอารมณ์ผ่านสีและแสงในแต่ละฤดูได้อย่างดี ผ่านงานภาพที่งดงาม
ทางด้านของเนื้อเรื่อง มันจะมีความเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ ตามสไตล์หนังญี่ปุ่น แน่นอนว่าหลายจุดใช้คำว่าน่าเบื่อได้เลย และมีเรื่องราวบางอย่างที่ยังรู้สึกว่ามันยังไม่กลมกล่อมสักเท่าไหร่ แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นมันถูกร้อยเรียงมาอย่างวิเศษ มันทำให้เราได้เข้าใจ เข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกต่าง ๆ ของตัวละครได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น ได้เห็นช่วงเวลาทั้งสุข ทั้งเศร้่า แบบไม่เร่งเร้า เลยทำให้เราผูกพันกับสองตัวละครอย่างไม่รู้ตัว
แน่นอนว่าหนังเรื่องราวความรักในข้อจำกัดของเวลามีมามากมายหลายเรื่อง และมักจะเรียกน้ำตาได้อยู่เสมอ และเช่นกันว่าเรื่องนี้ก็เรียกน้ำตาได้แต่มันไม่มากเท่าที่คาดหวัง อาจเพราะตัวหนังมันเหมือนบอกกับเราอยู่แล้วว่าปลายทางมันจะเป็นยังไง มันจึงตกไปว่าระหว่างทางมันจะทำงานส่งอารมณ์ให้กับเราได้มากน้อยแค่ไหน และมันก็ทำได้ไม่ถึงกับไหลพรากตับแตกสะอื้นขนาดนั้น แค่ทำให้พอน้ำตาซึม ๆ คลอเบ้าได้บ้าง และฉากที่เราอินจนน้ำตาคลอกับมันมากที่สุดกลับไม่ใช่ความสัมพันธ์ของพระ-นาง แต่กลับเป็นความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกกับครอบครัวต่างหาก จนเรารู้สึกแบบเดียวกับที่ตัวนางเอกพูดเอาไว้เลยว่า “ไม่รู้ว่าควรจะสงสารใครดี”
การแสดงของนานะ โคมัตสึ และ เคนทาโร่ ซาคากุจิ เคมีเข้ากันได้เป็นอย่างดี เชื่อในการกระทำ ความรู้สึก การแสดงของทั้งสองจริง ๆ โดยเฉพาะ นานะ ที่ทำได้ดีมาก ๆ และต้องบอกว่าเธอสวยน่ารักแบบสุด ๆ บทจะยิ้มก็พาเรายิ้มตามได้อย่างง่ายดาย บทดราม่าก็ทำให้เรารู้สึกสงสารเห็นอกเห็นใจแบบสุด ๆ ส่วนนักแสดงสมทบอื่น ๆ ก็ทำได้ดีมาก ๆ ล้วนแล้วแต่มีความสำคัญกับเรื่องราวทั้งสิ้น
และที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือเพลงประกอบ ที่ได้วง RADWIMPS มาทำเพลงประกอบให้ กับเพลง Mr. Phenomenal ที่ยังคงความเพราะตามสไตล์ของวง เสียงร้องเคล้าเสียงเปียโนที่โคตรจะลงคัสและไพเราะสุด ๆ
สรุปแล้ว The Last 10 Years – สุดท้ายและตลอดไป เป็นหนังที่ดูได้แบบเพลิน ๆ สุข ๆ เศร้า ๆ ซึม ๆ เคล้ากันไป ไม่ถึงกับเศร้าตับแตกหรือหน่วงจนซึมเศร้าขนาดนั้น มันค่อนข้างจะเรื่อย ๆ แต่พอดูทั้งเรื่องก็จะเข้าใจความเฉื่อยของหนังเรื่องนี้ หากใครชอบนานะ โคมัตสึ และเคนทาโร่ ซาคากุจิ เป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็จะชอบทั้งคู่มากเข้าไปอีกจากการแสดงของพวกเขาที่เข้ากันได้อย่างดี