การดู NCIS ปี 13 นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผมเลยครับ มันเกิดความรู้สึกหลายๆ อย่างผสมกันนะ ซึ่งเดี๋ยวจะเล่าเหตุผลต่อไปครับ แต่บอกก่อนเลยว่ามันสปอยล์แน่ๆ ดังนั้นใครไม่อยากทราบไม่ต้องอ่านต่อครับ
เอาเป็นว่าถ้าอยากรู้ว่าปีนี้สนุกไหม ก็ตอบได้เลยครับรู้ว่าปีนี้ยังคงสนุกและน่าติดตาม สมการรอคอยสำหรับแฟนๆ ครับ หลายอย่างลื่นไหลมากขึ้นและปมตัวละครก็ถือว่าน่าสนใจขึ้นด้วย
ที่บอกว่ารู้สึกไม่ง่ายก็เพราะผมรู้ตั้งแต่ก่อนดูแล้วครับ ว่าจะมีตัวละครบางตัวจากไปในปีนี้ เนื่องจากผู้แสดงบอกแต่เนิ่นๆ ว่าจะขออำลาจากซีรี่ส์นี้แล้วนะ และตัวละครที่ว่าก็คือ โทนี่ ดินอซโซ่ ที่ Michael Weatherly แสดงนั่นแหละครับ
พอรู้ก่อนก็เลยแอบใจหายครับ รู้ว่าเมื่อตอนสุดท้ายของปีมาถึง เราก็ต้องเตรียมโบกมืออำลาโทนี่แล้วล่ะนะ ซึ่งคนอื่นจะรู้สึกอย่างไรก็ไม่อาจทราบนะครับ แต่ผมใจหายจริงๆ เพราะดูพี่แกมา 13 ซีซั่นน่ะ เรียกว่าเป็นเครื่องหมายการค้าของ NCIS พอๆ กับกิ๊บส์ด้วยซ้ำ แต่นี่จะต้องจากกันซะแล้ว
ดังนั้นธีมของปีนี้ส่วนใหญ่เลยจะให้พื้นที่กับโทนี่เยอะหน่อยครับ เราจะได้เห็นความเฮฮาตามสไตล์ ตามด้วยวันพักผ่อนของพี่แก ซึ่งเราก็จะได้เห็นสักทีว่าตอนแกจีบสาวหรือพาสาวมาห้องน่ะ พี่แกมีเทคนิคอะไร (555) แล้วยังมีบางคดีที่เกี่ยวข้องกับพี่แกโดยตรงอีกด้วยครับ (ซึ่งเป็นคดีที่แอบฮาอยู่เหมือนกัน)
ในแง่พล็อตผมว่าทีมงานวางได้ดีครับ สามารถทำให้การอำลาทีม NCIS ของโทนี่เป็นไปอย่างสมบูรณ์ เพราะหลายปมได้รับการคลี่คลาย โดยเฉพาะตอนสุดท้ายที่เราจะได้รู้ว่าสรุปแล้วโทนี่กับซิว่า (Cote de Pablo) มีความรู้สึกอย่างไรต่อกัน
และเหตุผลทุกอย่างผมว่ามันลงตัวนะ แม้ส่วนใหญ่จะเป็นการแต่งขึ้นหลังจากซิว่าออกจากทีมไปก็เถอะ แต่ถ้ามาคิดๆ ดูผมว่ามันเป็นการเล่าเรื่องที่ทำให้ไทม์ไลน์ทุกอย่างดูกลมกลืนเป็นเนื้อเดียว เช่น ทำไมซิว่าถึงออกจากทีมไปแบบไม่หันหลังกลับมา และแทบจะไม่ติดต่อโทนี่อีกเลย (ถ้าคิดเอาจากที่หนังเล่าก็คือ ซิว่าท้อง และไม่อยากรั้งโทนี่ให้ต้องอยู่กับเธอ เธอก็ต้องเลยออกจากวงโคจรของโทนี่แบบถาวร)
หรือเหตุผลที่ทำให้โทนี่ตัดสินใจออกจากทีม ก็ดูสมเหตุผลน่ะครับ ทุกอย่างลงล็อค ทำให้การออกจากทีมของโทนี่เป็นอะไรที่ทั้งน่ารักและลงตัวมากๆ (สรุปคือโทนี่ออกไปเลี้ยงลูกครับ และเขาก็ได้รู้ว่าซิว่ารักเขาเสมอมา และเด็กที่มารับบทลูกของโทนี่ก็น่ารักเอามากๆ ด้วย ทุกอย่างมันใช่จริงๆ ครับ)
ธีมที่ปีนี้ทีมงานพยายามปูมาตลอดคือเรื่องของคำว่า “ครอบครัว” ครับ หลายคดีจะว่าด้วยพี่น้อง พ่อลูก หรือไม่ก็ครอบครัว รวมถึงตัวละครอื่นๆ ก็จะมีปมให้เราติดตาม เช่น เรื่องของบิชอป (Emily Wickersham) ที่ทำให้เราได้รู้จักเธอมากขึ้นอีก ได้เห็นครอบครัวของเธอและเห็นความผูกพันที่แม่และพี่มีต่อเธอ
ไหนจะเรื่องแอ็บบี้ (Pauley Perrette) กับน้องชาย หรือที่ถือว่าเซอร์ไพรส์มากหน่อยคือการได้รู้ว่าหมอมัลลาร์ด (David McCallum) มีน้องชายด้วย แม้จะต่างมารดา แต่หนังก็ถ่ายทอดความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ได้อย่างสวยงามและซึ้งโคตรๆ ครับ
ตัวแม็คกี (Sean Murray) ก็ยังมีปมว่าจะขอแฟนแต่งงานดีไหม ในขณะที่ จิมมี่ (Brian Dietzen) อาจไม่ได้มีปมอะไรมาก เพราะพี่แกแต่งงานมีครอบครัวไปถึงไหนๆ แล้ว แต่ทีมงานก็ไม่ลืมที่จะใส่โมเมนต์ที่ทำให้รู้ว่าเขาก็กังวลเหมือนกันกับการที่ต้องเลี้ยงลูกในยุคสมัยที่โลกดูโหดร้ายมากขึ้นแบบนี้
แต่รายที่ถือว่าเปลี่ยนไปมากสุดคือ กิ๊บส์ (Mark Harmon) ครับ หลังจากพี่แกเจอเรื่องใหญ่เมื่อตอนจบปีที่แล้ว มาปีนี้ก็เหมือนจะเริ่มเห็นทางธรรม เขาเริ่มกลับมามีรอยยิ้ม รู้จักเล่นมุกหรือไม่ก็ผูกไมตรีกับคนอื่นง่ายขึ้น ถ้าเป็นปีก่อนๆ นี่พี่แกไม่มานั่งกินอะไรกับคนอื่นได้นานๆ หรอกครับ ส่วนมากก็จะตรงกลับบ้านแล้วก็ต่อเรือเป็นหลัก (ชนิดที่ตั้งแต่ปีแรกยันปี 12 นี่สามารถต่อเป็นเรือโนอาห์ได้สบายๆ 555)
โดยส่วนตัวผมชอบการตัดสินใจนี้ของทีมงานนะ คือใช้ประสบการณ์เฉียดตายของกิ๊บส์มาเป็นจุดเปลี่ยน ให้เขาได้เจอลูกในฝัน ทำให้ได้คิด ได้พิจารณาอะไรหลายๆ อย่าง รวมถึงได้เจอคุณหมอไซริล ทาฟท์ (Jon Cryer) ที่พยายามเข้าหาและช่วยกิ๊บส์ในด้านจิตใจ จัดเป็นไอเดียที่เข้าท่าน่ะครับ คือจริงๆ กิ๊บส์ก็ยังเป็นคนเดิมนั่นแหละ แต่ที่เพิ่มเติมคืออารมณ์ขันและชีวิตชีวาในบางวาระ
เป็นปีที่ผมดูอย่างมีความสุขครับ ยอมรับว่า 2 – 3 ตอนแรกผมอาจจะยังไม่อะไร แต่พอผ่านไปสักหน่อยมันก็เริ่มสนุกเหมือนเก่า ก่อนจะปิดท้ายปีด้วยความสนุก สะใจ และประทับใจ เป็นอีกปีที่สนุกเข้มข้นครับ ^_^
ปล. ผมชอบฉากตอนที่พวก NCIS ทั้งทีมยกกันไปรุมสกัดตัวร้ายที่เผาบ้านซิว่าน่ะครับ (ฉากท้ายๆ ของตอนท้ายเลย) ประมาณว่า “แกทำครอบครัวเรา แกก็โดนเราทั้งครอบครัวนี่แหละเล่นซะ” แอบสะใจนะ คือกำจัดไปเลย ยิงทิ้งเลย ไม่ต้องมาไว้ชีวิตตามสูตรพระเอกอีกแล้ว เด็ดขาดดีครับ (เหมือนท่านเปานั่นแหละ ผิดจริงก็ประหารไป 555)
สามดาวครึ่งครับ
(8.5/10)