Category: รีวิวหนัง

ฟังจากพล็อตแล้วทำให้นึกถึง Cube แล้วบวกด้วย Saw ครับ ว่าด้วยคนกลุ่มหนึ่งโดนพามาเล่นเกมมรณะ พวกเขาต้องไขปริศนาของแต่ละห้องให้ทันเวลาก่อนกลไกในนั้นจะออกฤทธิ์ (แบบถึงตาย) หนังก็สนุกดีครับ แต่ยังสู้ Cube หรือ Saw ไม่ได้ในแง่ของความระทึกตื่นเต้น ซึ่งก็จัดว่ามีพอประมาณแต่ยังไม่เยอะ หนังทิ้งช่วงมากเกินไปในหลายๆ วาระครับ คือพอเราลุ้นไปหนึ่งรอบแล้ว กว่าจะได้ลุ้นอีกก็ต้องรออีกพักใหญ่เลย ซึ่งต้องช่วงรอนี่แหละครับที่ทำให้หนังอืดช้าไป ความสนุกที่พึงมีและความน่าติดตามมันเลยพลอยลดระดับลงไปด้วย ถ้าเป็น Cube หรือ Saw นี่ความลุ้นจะมาเรื่อยๆ ครับ ไม่ค่อยมีทิ้งช่วง หรือต่อให้ทิ้งช่วงก็ตาม ระหว่างทางมันก็ต้องมีการทิ้งปมหรือการเล่าอะไรสักอย่างเพื่อดึงความสนใจ ในขณะที่เรื่องนี้ จริงๆ ส่วนใหญ่เหตุจะเกิดในห้องกลไกทั้งนั้นครับ และจริงๆ แต่ละห้องก็ดูน่าสนใจ แต่ความน่ากลัวของแต่ละห้องบางทีก็น้อยเกิน หรือนิ่งเกิน อย่างห้องที่ 2 (ที่เป็นห้องเย็น) นั่นกลายเป็นช่วงเนิ่บช้าแบบผิดคาดทีเดียวครับ หนังกำกับโดย Adam…

หากใครเซ็นซิทีฟเรื่องการสปอยล์ล่ะก็ ขอแนะนำว่าอย่าอ่านสิ่งที่ผมเขียนต่อไปนี้ครับ เพราะผมจะสปอยล์แบบเต็มๆ ไม่ต้องกั๊ก แต่หากอยากทราบว่าหนังเรื่องนี้น่าดูไหม ก็บอกได้เลยครับว่าถ้าคุณเป็นแฟน Toy Story นี่คือหนังที่คุณควรตามไปดูเหมือนทุกภาคที่ผ่านมาครับ ช่วงเดือนที่ผ่านมา (ผมเขียนในเดือนมิถุนายน 2562 ครับ) ผมเสียญาติและคนรู้จักรอบตัวไปอาทิตย์ละ 1 คน เริ่มจากคุณยายของผม, อาม่าของเพื่อน, พี่พนักงานส่งหนังสือที่นำหนังสือมาส่งผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา, หลานของพี่คนสนิทที่นับถือ และอาอี้ (น้องสาวของคุณย่าผม – ซึ่งย่าผมก็เสียไปแล้วเช่นกัน) ผมอยู่ในวัยกลางคน วัยที่การสูญเสียคนรอบตัวเริ่มจะมีบ่อยขึ้นตามครรลองของชีวิต นอกจากเรื่องการสูญเสียชีวิตคนที่รู้จักแล้ว เรื่องงาน เรื่องครอบครัว เรื่องต่างๆ มันก็มีบริบทที่ต่างออกไปจากสมัยเมื่อตอนเรายังวัยรุ่น เรามีความรับผิดชอบมากขึ้น…

เมื่อนาวิกหนุ่มนายหนึ่งโดนพวกผู้ก่อการร้ายจับไป และทางการก็ไม่ทำอะไรสักอย่าง ทำให้ฝาแฝดของเขาต้องลงสนามเพื่อช่วยพาเขากลับมา Michael Paré รับบททั้งแฝดพี่และแฝดน้องครับ ก็เป็นหนังแอ็กชันประเภทเดี่ยวท้าลุย แต่ความสนุกก็ไม่มากเท่าไร ฉากแอ็กชันก็ไม่ได้เร้าใจหรือน่าจดจำเท่าที่ควร ดาวกว่าๆ ครับ (4.5/10) SHARE THIS:

เป็นหนังที่ผมไม่ได้คาดหวังและไม่รู้อะไรก่อนดูเลยครับ เพราะหน้าหนังดูเป็นเกรดบีที่ไม่น่าจะมีอะไร แต่ไปๆ มาๆ หนังดูเพลินใช่เล่น เรื่องของคาเรน (Kylie Travis) ที่รถไปเสียกลางทาง เลยติดรถของแฟรงค์ (Jim Belushi) เพื่อเดินทางไปในเมือง แต่แล้วแฟรงค์กับภรรยา (Shannon Whirry) ดันมีเรื่องกันครับ ส่งผลให้เกิดการไล่ล่าและคาเรนก็โดนหางเลขไปด้วย เธอพยายามวิ่งหนีให้พ้นจากแฟรงค์จนไปถึงห้องทอดลองกลางทะเลทราย ที่นั่นเธอได้พบกับนักวิทยาศาสตร์หนุ่ม (Frank Whaley) ที่กำลังทำการทดลองย้อนเวลา แล้วในที่สุดคาเรนก็ได้ย้อนเวลากลับไปก่อนที่เหตุร้ายจะเกิด เธอเลยพยายามแก้ไขสถานการณ์… แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดเลย สรุปคือเป็นหนังแนวย้อนเวลาผสมแอ็กชันเกรดบีครับ ตัวหนังอาจไม่ได้มันส์สุดๆ แต่ก็ดูเพลินดี ส่วนหนึ่งเพราะได้ดาราดีๆ…

รู้ไหมครับว่าผมต้องใช้เวลาราวหนึ่งวันกว่าจะมานั่งเขียนถึงอินดี้ภาค 4 นี่ได้ เพราะตอนดูจบรอบแรกแล้วอารมณ์มันกึ่มๆ ใช้ได้เหมือนกัน แว่บแรกที่ดูออกมาก็รู้สึกชอบบ้าง แต่ไม่ได้ประทับใจมากมาย พอนั่งบ่มนั่งคิดอยู่พักหนึ่งก็รู้สึกชอบมากขึ้น แต่ก็ไม่ประทับใจอยู่ดี เป็นอารมณ์ที่ก้ำกึ่มดีแท้ (ผสมระหว่างก้ำกึ่งกับกึ่มๆ น่ะแหละครับ) ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมพยายามไม่สปอยล์เรื่องราว แต่บางก็ท่านอ่านๆ ไปอาจจะสะกิดคิดจนกลายเป็นสปอยล์ได้ ผมเลยต้องบอกไว้ก่อนนะครับ แต่โดยส่วนตัวผมกลับมองว่าการรู้เรื่องราวก่อนเข้าดูหนังเรื่องนี้ น่าจะให้อรรถรสมากกว่าเข้าไปดูแล้วก้ำกึ่มแบบผม อีกอย่าง มันยาวครับ ยาวมากๆ ถ้าไม่ชอบอะไรยาวๆ ก็ไปอ่านดาวตรงสรุปบรรทัดสุดท้ายเลยดีที่สุด 19 ปี … ก็เกือบ 20 เข้าไปแล้วนะครับ เป็นการรอคอยที่นานโขจริงๆ…

ภาคแรกผมดูแล้วรู้สึกเพลินกว่าที่คิดครับ เป็นหนังตลกร้ายปนสยองที่ทำออกมาได้น่าพอใจ ส่วนภาคต่อนี่ก็สารภาพเลยว่าผมไม่ได้ตามข่าวอะไรเลยครับ รู้ตัวอีกทีเขาก็ทำออกมาให้ดูกันแล้ว ก็เลยจัดมาดูตามระเบียบครับ ภาคนี้เกิดหลังจากภาคแรก 2 ปีครับ ตอนนี้โคล (Judah Lewis) มาเรียนไฮสคูลแล้ว แต่ฝันสยองเมื่อ 2 ปีก่อนยังคงตามมาหลอกหลอน และที่แย่กว่านั้นคือ ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่เขาพูดเลยครับ อันนำมาสู่สิ่งที่แย่ยิ่งกว่าก็คือ เขากลายเป็นตัวตลกในสายตาเพื่อนนักเรียน โดนล้อโดนแซวโดนจิกกัดไม่เว้นวัน ทีนี้เมลานี่ (Emily Alyn Lind) เพื่อนของเขาก็เสนอให้เขาออกไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง โคลเลยยอมไปด้วยครับ ไปนั่งเรือเล่นกลางลำน้ำ แต่โคลหารู้ไม่ว่าเรื่องสยองครั้งใหม่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง ตัวหนังนั้นมีทั้งส่วนที่เวิร์กและส่วนที่ขัดๆ ครับ…

เมื่อดูหนังมาถึงจุดหนึ่งก็รู้สึกครับว่า คนดูหนังไม่เป็นน่ะไม่มีหรอก เพราะดูหนังก็เหมือนดูโขน ดูลิเก ดูโอเปร่า กินข้าว เล่นเกม ฯลฯ ทุกคนที่เสพย่อมรู้สึกต่างกันไปตามแต่ความคิดอ่าน ประสบการณ์ และสิ่งแวดล้อมรอบตัวเขาหล่อหลอมมา อย่างอาเหล่าม่าผมชอบดูงิ้ว แต่ไม่สนุกกับการดูลิเก ส่วนอาม่าผมชอบดูลิเก แต่ไม่ชอบเอาซะเลยพวกหนังฝรั่งที่ลูกๆ หลานๆ นั่งดูกัน แต่หากจะให้ท่านนั่งดูท่านก็ดู แค่ไม่รู้สึกสนุกด้วยเท่านั้นเอง ดูน่ะดูเป็นหมดนั่นแหละครับ ใช้ตาดูหูฟังด้วยกันทั้งนั้น แต่ดูแล้วถูกจริตไหม มันก็อีกเรื่องหนึ่ง บางคนดูหนังแนวหนึ่งเมื่อตอนเด็กแล้วไม่ชอบ แต่พอโตขึ้นดูแล้วชอบมากขึ้นก็มี หรือบางคนตอนเด็กดูการ์ตูนยังไงก็สนุก แต่พอโตแล้วความสนุกเพลิดเพลินของการ์ตูนเรื่องเดิมที่ดู อาจลดลงไป อย่างหนังเรื่องนี้ก็เหมือนกันครับ ได้รับรางวัล…

ถือเป็นหนังสยองขวัญแนวไล่เชือดเลือดสาดที่ทำออกมาได้สนุกดูเพลินดีครับ ใครชอบหนังแบบ You’re Next ก็น่าจะสนุกกับเรื่องนี้ล่ะครับ เรื่องของเกรซ (Samara Weaving) สาวสวยที่กำลังจะได้แต่งงานกับแดเนียล (Adam Brody) โดยงานแต่งมาจัดกันที่คฤหาสน์หลังโตของครอบครัวฝ่ายชายครับ ทุกอย่างดูจะไปได้ดี ทุกคนดูจะมีความสุข จนกระทั่งยามค่ำมาถึง เมื่อเกรซต้องทำธรรมเนียมของครอบครัวที่หากใครแต่งเข้ามาก็ต้องจับฉลากว่าจะได้เล่นเกมแบบไหนในคืนนั้น ซึ่งอาจเป็นเกมกระดานทั่วไป หรือเกมอะไรที่หนักกว่านั้น และผลก็คือเกรซถึงคราวซวยครับ เพราะดันจับได้ต้องเล่นเกมมรณะที่ทุกคนในบ้านหลังนั้นจะไล่ฆ่าเธอจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง ส่วนเธอก็มีหน้าที่ต้องหนีเอาตัวรอดให้ได้ก่อนจะเช้า หนังเข้าท่าดีครับ ตอนต้นเปิดมาก็แนะนำตัวละครตามสูตร ก่อนจะเดินเรื่องเข้าประเด็นเกมมรณะอย่างรวดเร็ว แล้วจากนั้นหนังก็มีอะไรให้เราติดตามตลอดครับ ต้องคอยลุ้นว่าเกรซจะเอาตัวรอดได้อย่างไร และเธอต้องเจออะไรบ้าๆ อีกมากแค่ไหน ซึ่งคู่หูผู้กำกับ Matt Bettinelli-Olpin กับ Tyler Gillett ก็คุมหนังได้ดีเลยล่ะครับ หนังมีครบทั้งความตื่นเต้นลุ้นระทึก…

ในแง่หนังสักเรื่องหนึ่ง Inside Out ถือเป็นอนิเมชั่นที่ครบรสมากๆ ครับ คือดูเอาสนุก ดูเอาความเพลิดเพลินได้สบายๆ พูดได้เต็มปากเลยว่าไม่ผิดหวังจริงๆ หนังว่าด้วยสาวน้อย ไรลี่ย์ ที่กำลังเจอความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ครับ เนื่องจากครอบครัวของเธอต้องย้ายบ้าน เธอต้องเจอสังคมใหม่ ชีวิตใหม่ที่จริงๆ แล้วเธอไม่ได้อยากได้เลยครับ เธออยากอยู่เมืองเดิมกับเพื่อนกลุ่มเดิมมากกว่า หากเป็นหนังทั่วๆ ไปแล้ว ก็คงจะเล่าเรื่องชีวิตของไรลี่ย์ในเชิงดราม่า แต่เผอิญนี่คือ Pixar ครับ มันต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ซึ่งตัวเอกจริงๆ ของหนังคือ “เหล่าอารมณ์ในตัวของไรลี่ย์” แล้วการผจญภัยสนุกๆ ที่เกิดขึ้นก็เกิดในตัวไรลี่ย์นี่แหละครับ ยอมรับว่าเจ๋งนะ ถือว่าสร้างสรรค์มากๆ…

ชัค โยแมน (Gerald McRaney) พาภรรยาและลูกๆ มาเที่ยวพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศกลางป่าแห่งหนึ่ง แต่แล้วการพักผ่อนก็กลายเป็นความสยองเมื่อพวกเขาพบศพคนตายที่นั่น ก็เป็นหนังทีวีแนวลึกลับอีกเรื่องครับ จริงๆ โทนเรื่องต้องบอกว่ามันผสมกัน มีทั้งโทนเบาๆ (เวลาว่าด้วยการพักผ่อนของครอบครัวโยแมน) และโทนลึกลับระทึกขวัญ (เวลาพูดถึงการฆาตกรรมและความตาย) แต่ดูเหมือนสัดส่วนความเบาจะเยอะครับ เพราะแม้ตอนหนังเล่าเรื่องฆาตกรรมระทึกขวัญ อารมณ์มันก็ไม่ได้ระทึกหรือตื่นเต้นอะไรมาก โดยรวมก็ไม่มีอะไรให้พูดถึงมากนักครับ ออกแนวผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่ได้มีอะไรเด่น แต่ก็ไม่ได้แย่เกินไปครับ ดาวครึ่งครับ (5/10) SHARE THIS: