ฮาร์ทบีท…เสี่ยงนัก รักมั้ยลุง
— 6.6/10 —
หนังรักพลอตง่ายที่เชยมาก บทขาดๆ เกินๆ เดาจุดหักออกตั้งแต่ฉากแรกของเรื่อง
เป็นหนังเสี่ยงที่กล้าเสี่ยง
แต่น้องพรอยมนนี่น่าฮักขนาด หันใส่แล้วใจ๊บ่ดี >///<
ช่วงท้ายปีกับหนังรัก มักเป็นของคู่กันกับหนังไทย มันจะต้องมีหนังแนวนี้สักเรื่องมาเข้าช่วงนี้เสมอ และ ฮาร์ทบีท เสี่ยงนัก…รักมั้ยลุง ก็คือหนังนั่นแหละ ซึ่งเป็นการโคจรกลับมาเล่นหนังรักในรอบ 10 ปี ของ เคน ธีชเดช กับบทบาท ชัย คุณลุงผู้ที่ไม่กล้าเสี่ยง ได้เดินทางมายังจังหวัดเชียงใหม่ ตามหาคำตอบของปัญหาของแฟนที่จากไปของเขา จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับ น้ำหวาน (พรอยมน) สาวน้อยน่ารัก ผู้มีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ แต่ทั้งสองก็พร้อมที่จะเสี่ยง เพื่อขยับช่องว่างระหว่างวัยเข้ามาใกล้กันมากขึ้น
บอกเลยว่าหนังเรื่องนี้เราเดาเนื้อเรื่องจุดหักได้ตั้งแต่ฉากแรกของหนัง! จริงๆ หนังมันไม่มีอะไรเลย เดาง่ายและเชยมากถึงมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นมุกเสี่ยวๆ เอย หรือฉากแบบนางเอกล้มพระเอกมาคว้าไว้เอย อีกทั้งความสัมพันธ์ตัวละครที่ดำเนินไปเรื่อยๆ ที่แบบเช๊ยเชย ไม่ว่าจะแง่ในการพัฒนาความสัมพันธ์หรือในแง่การเล่นเรื่องรักต่างวัยที่ซ้ำมากๆ จะว่าไป หนังใช้กิมมิคหัวใจเต้น โรคของนางเอกไม่คุ้มเลยจริงๆ จุดคอนฟลิกมันก็แบบ..สำหรับเราว่ามันอ่อนเกิน หลายๆ อย่างมันขาดความสมเหตุสมผล รวมถึงเรื่องราวของแฟนพระเอก ที่ยัง งงๆ อยู่ ตกลงมันอะไรยังไง ทำไม แต่ที่แย่ที่สุดการ Tie-In เนี่ยแหละ โคตรจะไม่ชอบเลย
และเชื่อเลยว่าที่หนังเลือกสถานที่เป็นเชียงใหม่ เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นสถานที่ในไทยที่มีความโรแมนติคที่สุดแล้วแหละมั้ง? เราเชื่อว่าทีมงานต้องคิดแบบนั้น ซึ่งมันก็ไม่ผิดหรอก ถ้ามันใช้สถานที่ใหม่ๆ ดูแล้วรู้สึกอยากไปเที่ยว ไปตามรอยบ้าง แต่เรื่องนี้กลับใช้จังหวัดนี้ได้ไม่เป็นประโยชน์เท่าไหร่ ไม่ได้โชว์ถึงความสวยงามของสถานที่มากเท่าที่ควร ดูแล้วไม่มีความรู้สึกอยากไปเลยแม้แต่น้อย
มาทางด้านตัวละคร เริ่มตั้งแต่ พี่เคน ธีรเดช ที่หนังจงใจเลือกมาก็เพราะว่า คงอยากได้ชายวัย 40 ที่มีความอบอุ่น และยังเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ ได้อยู่ และใช่ หนังก็ทำได้แหละ ด้วยการใช้รอยยิ้มละมุนๆ พูดคะ/ขา ให้สาวๆ ฟิน ความลุงเป็นผู้ใหญ่ แต่ที่เราชอบที่สุด คิดว่าเป็นส่วนที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ คือพรอยมน ไม่ใช่พี่เคนที่ยิ้มแล้วใจบ่ดีนะ พรอยมนนี่แหล๊ะะะ คือน่าฮักขนาด หันใส่แล้วใจ๊บ่ดีโคตร บางฉากนี่เล่นเอาเขิน ยิ้มตามเลยจริงๆ และเคมีของทั้งสองถือว่าเป็นความต่างที่เข้ากันและลงตัว และตัวพรอยมนนี่แหละทำให้หนังสดใสขึ้นเป็นกองเลย แต่ตัวละครที่เหมือนจะแย่งซีน แต่กลายเป็นน่ารำคาญไปเลยคือ ท็อป LaxyLoxy นี่แหละ เล่นเกินเบอร์ไปมาก และมาเวย์นี้ไม่เหมาะเลยจริงๆ รวมถึงตัวละครคนอื่นๆ ที่น่าจะเสริมบทอะไรให้มากกว่านี้
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นในภาพรวมมันก็ดูได้เพลินๆ น่ารักๆ เหมาะกับช่วงท้ายปีเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เคนกับพรอยมนนี่หนังคงจะน่าเบื่อกว่านี้เยอะเลย เคนคือทำให้หนังดูอบอุ่น ส่วนพรอยมนคือคนทำให้หนังมันสดใส และทั้งคู่ทำให้หนังนี้น่ารักขึ้นเยอะ