หากอยากดูหนังว่าด้วยคนแกร่งที่ยืดหยัดต้านแรงพายุแห่งชีวิต Unbroken เรื่องนี้นับว่าน่าลองลิ้มไม่ใช่น้อย
หนังสร้างจากนิยายที่มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงของ ลูอิส แซมเปอรินี นักวิ่งโอลิมปิกที่เข้าร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้วก็โดนจับเป็นเชลยในค่ายทหารญี่ปุ่น ต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส แต่ลูอิสก็ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ยังคงยืนหยัดรักษาเกียรติและชีวิตตนจนผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้
ในฐานะหนังสักเรื่อง ตัวหนังอาจไม่ถึงกับสุดยอดตลอดกาล แต่ก็ถือได้ว่าไม่เลวเลยครับ ส่วนหนึ่งต้องขอชมทีมเขียนบทระ ดับท็อปอย่างพี่น้อง Joel กับ Ethan Coen (Fargo) อีกทั้ง Richard LaGravenese (Freedom Writers) และ William Nicholson (Gladiator) ที่มาช่วยกันดัดแปลงบทหนังจากงานเขียนของ Laura Hillenbrand ซึ่งตัวบทนั้นสามารถจับใจความสำคัญๆ มาบอกเล่าได้อย่างน่าสนใจครับ ค่อนข้างกระชับ (มีเยิ่นเย้อบ้างแต่ก็ไม่มากเกินงาม)
บทดีครับ ส่วนการถ่ายทอดเป็นเรื่องราวโดย Angelina Jolie ที่โดดลงมากำกับเป็นครั้งแรก หนังอาจมีช่วงอืดช้าบ้างในบางจังหวะ (โดยเฉพาะช่วงต้นๆ) รสชาติอาจยังไม่กลมกล่อมเต็มร้อย แต่โดยรวมแล้วหนังก็ถือว่าน่าติดตาม ทำออกมาได้ประมาณนี้ผมก็ชื่นชมแล้วล่ะครับ
เหตุผลหนึ่งที่ผมชื่นชม Jolie ก็เพราะเธอกล้าพอที่จะลองปรุงหนังแบบน้อยๆ (คือมีปรุงบ้าง แต่ไม่มาก) แล้วก็ปล่อยให้ดารานำพาอารมณ์ไป ปล่อยให้ฉากกับภาพตรงหน้าสื่อกับ คนดูไป เพราะหลายๆ ฉากนี่หากกระทุ้งหน่อย ยิงสกอร์ลงมาหน่อย อารมณ์คงจะมากว่านี้ครับ แต่นี่ปล่อยไว้ ให้ภาพกับคนดูต่อกันเอง ต่อติดก็ติด ต่อไม่ติดก็ไม่ติด (แต่ถึงจะไม่ติด ก็ใช่ว่าจะไม่เกิดอารมณ์ใดๆ)
หนังเลยออกมาสไตล์กึ่งๆ สารคดี (แบบในหนังสือ) ให้เราตามดูตามรับรู้เรื่องของลูอิสไป พอดูจบแล้วรู้สึกอย่างไรกับเขาก็ค่อยว่ากันไป ส่วนตัวหนังก็ปรุงก็ชงในระดับพอหอมปากหอมคอ (ปรุงส่วนของลูอิสน้อยครับ แต่อาจจะปรุงเยอะหน่อยในส่วนของ “ไอ้นก” ที่คนดูส่วนใหญ่คงรู้สึกเกี่ยวกับคนๆ นี้ไม่ต่างกันนัก)
Jack O’Connell รับบทลูอิสได้อย่างดีครับ การแสดงอาจไม่จัดจ้าน (ส่วนหนึ่งก็เพราะหนังปรุงน้อย) แต่ก็ทำให้เราพอจะจินตนาการออกว่าลูอิสตัวจริงต้องพบเจออะไรมาบ้าง, Takamasa Ishihara (ที่มองแว่บแรกผมนึกว่ากอล์ฟ พิชญะ) ในบทไอ้นก หรือวาตานาเบะ นายทหารญี่ปุ่นจอมเฮี้ยบ ลีลาท่าทางของเขาชวนให้เราเกลียดเป็นหลักครับ แอบเสียดายเหมือนกันที่เราแทบจะไม่ได้เห็นมิติอื่นๆ ของเขาเลย จะมีก็ฉากที่เขามานั่งกับลูอิสตอนมีการแสดงละครนั่นแหละครับ เป็นฉากเล็กๆ ที่ผมชอบอยู่เหมือนกัน
ดาราสมทบอย่าง Domhnall Gleeson และ Garrett Hedlund ก็มาเสริมความแกร่งให้หนังได้พอสมควรครับ และพระเอกอีกอย่างของหนังคือ “ภาพ” ครับ พวกภาพท้องฟ้า ภาพทะเล หรือภาพมุมกว้าง ทำออกมาสวยสมจริงและได้อารมณ์ ส่วนมุมแคบก็กดดันพอตัว โดยคนกำกับภาพก็คือ Roger Deakins แห่ง The Shawshank Redemption, Fargo, No Country for Old Men และ Skyfall ครับ คนนี้มือชั้นเซียน ได้เข้าชิงออสการ์มา 12 หนแล้ว (แต่ยังไม่ได้สักที)
เป็นอีกหนึ่งหนังดีที่อยากให้ชมครับ แง่คิดมันอาจไม่ได้พิสดารอะไร นอกจากการย้ำให้เราไม่ยอมแพ้และต่อสู้ต่อไป แม้ว่าชีวิตมันจะย่ำแย่แค่ไหนก็เถอะ แต่ลองสู้มันไป ทนอยู่ต่อไป… ให้มันรู้ไปว่าจะไม่มีดวงอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้
แน่นอนว่าการที่คนเราจะประสบความสำเร็จนั้น ต้องมีหลายองค์ประกอบ อาจต้องฉลาด อาจต้องมีเพื่อนฝูง หรืออาจต้องมีแต้มต่อ
แต่หากเราขาดคำว่า “อดทน” คำเดียว องค์ประกอบเลอเลิศแค่ไหนก็ออกฤทธิ์ช่วยเราได้ไม่เต็มที
สองดาวครึ่งครับ
(7/10)