Great White อีกหนึ่งหนังสัตว์โลกน่ารักว่าด้วยฉลามกับกลุ่มคนที่มีวิบากกรรม ต้องไปเผชิญกับมันกลางทะเลครับ
ผมดูแบบไม่รู้พล็อตเรื่องเบื้องต้นเลยครับ รู้แค่ไม่ว่าพวกเขาจะไปทำอะไรกลางทะเลก็ตาม แต่ในที่สุดพวกเขาก็จะต้องเจอฉลามซุ่มล่า โดนฆ่าทีละคน แล้วก็จะมีคนที่โชคดีรอดพ้นมาและสามารถเล่นงานฉลามกลับได้ในที่สุด
ตามนั้นครับ หนังลงสูตร ซึ่งการจะจัดกลุ่มแบ่งประเภทหนังแนวนี้สามารถแบ่งได้หลายแบบครับ ส่วนผมนั้นก็จะขอแบ่งด้วย “ระดับสติของตัวละคร” ซึ่งหนังแนวนี้ก็จะมี 2 แบบใหญ่ๆ คือแบบที่ตัวละครมีสติ ค่อยๆ ใช้สมองรับมือกับสัตว์ร้าย อันจะทำให้เราลุ้นและเอาใจช่วยพวกเขาเป็นพักๆ
หนังกลุ่มนี้ถ้าคนก็เก่ง และสัตว์ก็ฉลาด หนังจะยิ่งสนุก ความน่าติดตามจะไหลมาเทมาตั้งแต่ต้นจนจบ หนังรุ่นใหม่ๆ ที่ทำให้นึกถึงสูตรนี้ก็จะมีอย่าง The Shallows และ Crawl เป็นอาทิ
ส่วนหนังอีกกลุ่มก็จะมีตัวละครตั้งแต่สติกลางๆ ไปจนถึงสติแตกมาอยู่รวมกัน แล้วพวกเขาก็จะผลัดกันนำพาตัวเองเข้าสู่วิถีแห่งหายนะ เช่น เยื้องกรายเข้าไปในเขตอันตราย (ทั้งที่เลือกได้ว่าจะไปหรือไม่) หรือสติแตกสติหลุดจนทำให้เกิดอันตรายกับตัวละครอื่นๆ รวมไปถึงตนเอง
และหนังเรื่องนี้ ก็กระเดียดมาอยู่ในกลุ่มหลังครับ
สารภาพเลยว่าตลอดการดูหนังเรื่องนี้ผมเปล่งเสียง (ในใจ) อยู่ตลอดครับ อย่างตอนที่พวกตัวเอกตัดสินใจจะไปตามรอยหาเรือที่อาจมีคนรอดชีวิตอยู่ สิ่งแรกที่คิดเลยคือพี่แจ้งคนอื่นก่อนดีไหม แจ้งให้เขามาช่วยตามหาเผื่อจะได้เร็วขึ้น หรือแจ้งให้เขารู้ว่าพวกพี่กำลังจะทำอะไร เผื่อหากเกิดอะไรขึ้นจะได้มีคนรับรู้ว่าพวกพี่อยู่แถวไหน หากมีอะไรเกิดขึ้นเผื่อจะมีคนตามมาช่วยพวกพี่บ้าง
หรือตัวละครไหนที่ไม่อยากไปตามหาเรือ ก็รออยู่บนเกาะก่อนดีไหม หรือไม่ก็หาทางติดต่อให้เครื่องบินลำอื่นมารับกลับไปดีไหม จะได้ไม่ต้องไปตีกันหรือไม่ไปโทษกันเวลาเกิดอะไรไม่คาดฝัน
และจริงๆ ถ้าพวกพี่เห็นสภาพศพที่เจอบนเกาะแล้ว พวกพี่น่าจะประเมินนะว่ามันต้องมีตัวอะไรรออยู่ ไม่ในน้ำก็บนบก ดังนั้นพวกพี่ถอยก่อนดีไหมครับ หรือตามคนมาเพิ่มเพื่อช่วยกันดีไหมครับ คือมันกัดคนที่ตายได้ มันก็กัดพวกพี่ได้เหมือนกัน – ควรเพิ่มความรอบคอบและระวังอีกสักหน่อยไหม ฯลฯ
ก็ทำให้ตระหนักถึงจุดตัดทางความคิดน่ะนะครับ ผมก็ไม่อยากให้ต้องมีใครมาตาย แต่คนเขียนบทและกำกับก็มีหน้าที่สร้างเรื่องให้ตัวละครได้เจอกับอันตรายและความตายมากที่สุด มันก็เลยมีการมองคนละมุมกันบ้าง – คิดขำๆ มันก็ตลกดีน่ะครับ
แต่ใจก็คิดน่ะนะครับ ก็เข้าใจแหละหนังแนวนี้มันต้องมีเรื่องให้ลุ้น มีความตื่นเต้น มีเรื่องให้คนตาย มีอันตรายจ่อคอหอย มันถึงจะสนุก ซึ่งทางเลือกของคนทำหนังก็อย่างที่บอกไว้ตอนแรกน่ะครับ ทางแรกคือให้ตัวละครเก่ง เจอสถานการณ์ยาก ประเภทต้องเค้นสมองสู้ ซึ่งแนวนี้คนเขียนบทก็ต้องเค้นสมองเขียนเหมือนกัน – ถือเป็นทางเลือกที่ยากกว่า
ในขณะที่อีกทางคือลดความเก่งตัวละคร ลดสติตัวละคร จะได้พลาดพลั้งเผลอไผลทำอะไรผิดพลาดได้ง่ายๆ ซึ่งแนวทางนี้สถานการณ์ไม่ต้องเล่นท่ายาก แค่ให้ตัวละครลนลานสติแตกก็พอ – นี่คือทางเลือกที่ง่ายกว่า และมีคนนิยมใช้มากกว่า เพราะมันง่าย เร็ว และไว – หลายเรื่องส่วนใหญ่ใช้วิธีนี้ และเรื่องนี้ก็เช่นกันครับ
การดูหนังเรื่องนี้จะว่าไปก็เพลินดีครับ ไม่ใช่ดูเพลินนะ แต่คิดเพลินดี ระหว่างดูนี่คิดไปเรื่อยน่ะครับ ถึงได้ร่ายอะไรออกมาเป็นวรรคเป็นเวรแบบนี้ ในขณะที่ตัวหนังก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก คือฉากตื่นเต้นประเภทฉลามเขมือนคนน่ะ มันก็ชวนให้ตกใจได้บ้าง (แต่เป็นความตกใจแบบ “ตูว่าแล้ว”) แต่ส่วนใหญ่หนังจะเรื่อยๆ ครับ ฉลามไม่ได้บุกกระหน่ำอะไร มีช่วงให้ตัวละครพักอยู่เยอะเหมือนกัน
หนังกำกับโดย Martin Wilson ที่ก่อนหน้านี้เคยทำหนังสั้นมา 2 เรื่องและหนังทีวี 1 เรื่อง ส่วนเรื่องนี้เป็นหนังใหญ่เรื่องแรกครับ ผลที่ได้ก็ออกมาเรื่อยๆ ไม่เด่นนัก ส่วนนักแสดงก็ถือว่าทำหน้าที่ได้โอเคตามที่บทจะอำนวย รายที่คุ้นหน้ามากหน่อยก็คือ Katrina Bowden นางเอกของเรื่องที่คอหนังสยองน่าจะคุ้นหน้าจาก Piranha 3DD, Hold Your Breath และ Nurse 3-D
สรุปว่าดู The Shallows อีกรอบน่าจะดีกว่าครับ
ดาวครึ่งครับ
(5/10)