Before I Go to Sleep (Rowan Joffé / UK, USA / 2014) ดูจบแล้วก็นึกถึง Gone Girl ในแง่ที่มันเป็นเรื่องผัวๆเมียๆเหมือนกัน ดัดแปลงมาจากนิยายขายดีเหมือนกัน แต่มันไม่ได้มีมิติเท่าทั้งตัวละครและบริบทสังคมในหนังซึ่งทำให้เรามีอารมณ์ร่วมและคล้อยตามได้มากกว่า ตัวละครในเรื่องนี้มันดูเป็นหญิงร้ายที่ไม่ได้ร้ายเต็มตีนที่ติดกับดักให้อยู่ในโลกแคบๆเดิมๆเพราะอาการความจำเสื่อมที่ทำให้ทุกวันหลังจากเธอตื่นขึ้นมาจะจำอะไรไม่ได้ และแน่นอนว่าความทรงจำที่บังเอิญหายไปมันซ่อนปริศนาสำคัญเอาไว้ซึ่งมีทางเดียวคือการรื้อฟื้นความทรงจำให้ค่อยๆ เปิดเผยออกมาแต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นเพราะมีหนึ่งในคนที่เธอไว้ใจกำลังพยายามรีเซ็ตความจำใหม่ให้กับเธอ ***สปอยล์***ถึงจะไม่ใช่หนังดีเด่แต่มันก็มีความน่าสนใจที่เราชอบอยู่บ้าง อย่างเช่น นางเอกที่ความจำเสื่อมคิดว่าไม่มีทางที่ตัวเองจะมีชู้ แต่มารู้ความจริงว่าตัวเองเคยนอกใจสามีในฉากเดียวกันกับที่รู้ว่าสามีของเธอก็เคยมีเซ็กส์กับเพื่อนรักที่เป็นที่พึ่งของเธอในตอนนั้น มันเป็นภาวะกระอักกระอ่วนที่มีอะไรให้สัมผัสจับต้องได้มากที่สุดในหนัง อีกฉากหนึ่งคือฉากฝันที่นางเอกเห็นผีลูกชายมาบอกว่าคนที่ทำร้ายนางเอกชื่ออะไร..แต่ความจริงเฉลยต่อมาว่าลูกชายยังไม่ตาย ผีในฝันจึงไม่ใช่ผีจริงๆ เป็นแค่การระลึกไปเองของจิตอะไรก็ว่ากันไปอันนั้นรู้สึกว่ามันเป็นการแถจิตวิทยาผสมผีที่น่าสนใจดี เสียดายที่มันเป็นแค่หนังพล็อตที่ดูแล้วไม่ได้สนุกไปมากกว่าเซ็ตอัพที่ปูไว้หลอกล่อรอการหักมุมให้หงายเงิบ(ซ่อนเงื่อนด้วยโฟโต้ช็อป..ส่วนตัวชอบนะมันประหลาดดี..ความไม่เนียนไม่ฉลาดของคนร้ายมันมีอยู่จริงแต่ไม่คิดว่าจะใช้ไม้นี้)ก่อนจะทำทีซาบซึ้ง..ซึ่งพอมันไม่ได้พยายามโหมธีมมันก็เลยไม่ได้สะท้อนเรื่องราวในตอนท้ายให้สะเทือนไปมากกว่านั้นทั้งที่ทำได้ แต่ชอบที่ได้เห็นวัตถุดิบตัวละครที่เหมือนบิดมาจาก 50 First Dates ที่นางเอกมีอาการความจำเสื่อมเดียวกันมาใช้ในเรื่องราวความรักดราม่าเขย่าขวัญอีกมุมหนึ่งที่ต่างกันสิ้นเชิง แต่พอบรรยากาศหนังและความสัมพันธ์ของตัวละครไม่ได้เล่าด้วยฝีไม้ลายมือที่โดดเด่นจากหนังเรื่องอื่นๆ มากพอ มันก็เลยไม่ห่างไกลจากการคาดเดาที่แอบคาดหวังเนื้อหนังไว้มากกว่านี้ ซึ่งคาดว่าในหนังสือน่าจะมีนวลมีเนื้อมากกว่าที่หนังเหลือมาเล่า
