Jumbo – รักฉันมันจัมโบ้
— 9/10 —
รักมันสวยงามเสมอแหละ แม้จะเกิดกับสิ่งของก็ตาม
หนังรักที่ดูแล้วไม่ได้รู้สึกแปลก แต่รู้สึกเข้าใจและรับรู้ถึงความจริงใจเสียมากกว่า
Jumbo – รักฉันมันจัมโบ้ เป็นหนังที่บอกเล่าเรื่องราวของหญิงคนหนึ่งที่อาศัยอยู่กับแม่เพียงลำพัง ได้มาทำงานในสวนสนุก และตกหลุมรักกับเครื่องเล่นชิ้นหนึ่งและตั้งชื่อให้มันว่า Jumbo ที่สำคัญหนังเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์จริงของคนที่ตกหลุมรักกับเครื่องเล่นในสวนสนุกจริงๆ (ชายผู้ตกหลุมรัก Rollercoaster, หญิงสาวกับเครื่องเล่นในสวนสนุก หรือหญิงผู้แต่งงานกับหอไอเฟล)
มองแค่โครงเรื่องและข่าวที่ได้ยินมามันอาจจะฟังดูแปลก แลดูเป็นเหมือนคนบ้า แต่จริงๆ แล้วมันมีโรคชนิดนี้อยู่จริงๆ ที่ถูกเรียกว่า Object Sexuality หรือ Objectophilia และหนังเรื่องนี้ก็นำเรื่องราวนี้มาถ่ายทอดอย่างเข้าใจ กับเรื่องราวความรักอันบริสุทธิ์ มันคือหนังรักธรรมดาๆ เรื่องนึงนี่แหละ หากเพียงแต่เปลี่ยนจากรักคน มารักสิ่งของเท่านั้น
หนังพาให้เราเข้าใจตัวละคร Jeanne ได้เป็นอย่างดี ตั้งแต่เธอเริ่มรู้จัก Jumbo จนเกิดเป็นความผูกพัน จนในที่สุดเรียกมันว่าความรักได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ซึ่งในระหว่างทางนั้น หนังยังนำพาสถานการณ์ต่างๆ ที่ Jeanne ต้องเผชิญ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาครอบครัว หรือหัวหน้าที่ทำงานของเธอ และทั้งหมดนั้นมันคือตัวหล่อหลอมให้คำว่ารักอันแสนงดงามของ Jeanne ต่อ Jumbo มันชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก
หากใครคิดว่ามันจะเป็นหนังแบบแปลกมีเพศสัมพันธ์วาบหวิวกับเครื่องเล่นแบบนั้นบอกเลยว่าไม่ใช่ แต่มันมีฉากนึงน่าชื่นชมจริงๆ คือซีนอีโรติก orgasm ของตัว Jeanne ที่นำเสนอออกมาได้ดูยอดเยี่ยมจริงๆ ถึงแม้ว่าตัวละครจะเปลือยช่วงบนก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ชวนให้คิดไปในทางอนาจารเลยแม้แต่น้อย
มากไปกว่าเรื่องราวความรัก หนังยังการนำเสนอสอดแทรกเรื่องราวของปัญหาครอบครัว ความเข้าอกเข้าใจกันระหว่างแม่และลูกสาวอีกด้วย
หนังเรื่องนี้มีงานภาพและเสียงที่งดงามมาก ฉากระหว่าง Jeanne กับ Jumbo คือสวยงามจริงๆ สวยงามทั้งมุมภาพ การถ่ายทำ หรือแม้กระทั่งเสียง แถมตัวหนังยังมีความ Fantasy ที่ตัวเราไม่ได้รู้สึกว่ามันประหลาดเลย แต่กลับรู้สึกดีและงดงามมากกว่า
และสิ่งที่น่าชื่นชมสุดๆ ไม่แพ้กันคือการแสดงของ Noémie Merlant ที่ถ่ายทอดตัวละคร Jeanne ออกมาได้โคตรดี ซีนอารมณ์เธอที่แสดงออกมาในฉากต่างๆ เล่นได้ถึงมาก ซีนดราม่าต่างๆ เรียกว่าเอาอยู่และชวนคนดูอินตามสุดๆ และซีนกับ Jumbo ที่ต้องแสดงกับสิ่งไม่มีชีวิต เธอกลับเล่นมันออกมาได้มีชีวิตชีวาแบบสุดๆ
นักแสดงคนอื่นๆ ก็ยังเล่นได้ดีไม่น้อยหน้า โดยเฉพาะบทแม่ที่แสดงโดย Emmanuelle Bercot ที่อาจจะไม่ได้มีซีนอารมณ์เยอะมากแบบ Noémie Merlant แต่ทุกฉากที่เธอแสดงก็เอาอยู่จริงๆ
สรุปแล้ว Jumbo คือหนังคนรักสิ่งของที่ดูแล้วไม่ได้รู้สึกว่าแปลกเลย มันกลับเป็นหนังรักที่ชวนเข้าใจและดูจริงใจเสียมากกว่า ก็อย่างคำกล่าวที่หลายคนคงเคยได้ยิน “รักมันสวยงามเสมอแหละ” แม้จะเกิดกับสิ่งของก็ตาม